Diario de ninguén

Cando de noite a única voz que oes é a radio. Pola para adormecer.
Deixas que un extrano quede contigo toda a noite porque non hai quen se deite ó teu carón e vaia tecendo o teu sono con contos ó oído mentres che aloumiña. Non hai ninguén.

Tampouco xiras até o outro lado da cama porque está fría e non che gusta esa sensación: é porén que quedas no mesmo lado tódalas noites, pegadiño á beira e tapándote até os fociños. Como se iso fose cubrila túa tristeza.

E logo pensas, que fixeches mal? Se tan atento dicías que eras, se tan boa persoa, se tan conto chino.

Sabes? Quen xoga queda só.